مهريه در آيين بديع بهاييت

تساوي حقوق زن و مرد يكي از مهمترين شعارهاي تبليغاتي بهائيت است كه نه تنها ميان زن و مرد حقيقت خارجي ندارد؛ بلكه برابري ميان زنان نيز در اين جريان رنگ باخته است؛ آن چنان كه آشكارا زن شهري نسبت به بانوان روستايي برتري داده شده و در مهريه ارزشمندتر ديده شده‌اند. حسين علي نوري (بهاء) در كتاب خود (اقدس) درباره ميزان مهريه مي‌نويسد:

«لا یحقق الصهار الا بالامهار قد قدر للمدن تسعة عشرمثقالا من الذهب الأبریز وللقری من الفضه و من اراد الزیادة حرم علیه أن یتجاوز عن خمسة و تسعین مثقالا»؛(1) يعني دامادی تحقق نمی‌یابد مگر به پرداخت مهريه؛ برای شهري‌ها نوزده مثقال طلا و برای روستائيان نقره. هرکس بخواهد بیشتر بدهد حرام است که از نود و پنج مثقال تجاوز کند.

جالب توجه است كه بهائيان با وجود ادعاي بداعت و نوآوري، مهريه را از عادات كهنه در ميان جوامع و فرهنگ‌ها مي‌داند؛(2) ولي به جهت جذب حداكثري زنان، جرأت نقض اين قانون (به اعتراف خود كهنه) را ندارد و از اين جهت ادعاي تساوي مرد و زن را نقض كرده و زن را بر مرد برتري داده است.

بنابراين از يك سوء بداعتش را نقض كرده و از سوي ديگر تساوي و برابري را؛ ولي همچنان با جنجال رسانه‌اي سعي بر داغ نگه داشتن تنور تبليغاتي خود دارند.

پانوشت:
1. اقدس، ص 60.
2. محلقات اقدس، ص 170.
نک: پايگاه جامع شناخت بهائيت

در فضاي مجازي ما را همراهي كنيد:

bahaiat.com
t.me/bahaiat_com
eitaa.com/bahaiat
sapp.ir/bahaiat.com
instagram.com/bahaiat