
كلمه «لا إله إلاّ الله» كه همان توحيد ناب است بهترين ارمغان موحّدان الهي است. از اينرو رسولخدا(صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: «ما قلت ولا قال القائلون قبلي مثل لا اله الّا الله». نه من و نه هيچ موحدي پيش از من كلمهاي به عظمت لا اله الا الله نگفته است.(1)
لا اله الا الله يعني در عالم معبودي جز خدا نيست؛ نظام كيهاني و انسان را خدا آفريده، و نظام هستي و انسان، تابع همان خدايي است كه همه را آفريده و بس. اين سخن همهٴ انبياء الهی است که در مقابل آنان، مدعیانی هستند که به ظاهر از توحید سخن میگویند ولی در حقیقت خود را خدا خوانده و از الوهیت و ربوبیت خود سخن میرانند؛ همچون حسین علی نوری که توحید را زیر سئوال میبرد: «ولد من لم یلد و لم یولد؛ زاییده شد آن که نه زاییده شده و نه میزاید.»(2) و از الوهیت و یگانگی خود دم میزند: «لا اله الا انا المسجون الفرید؛ خدایی جز من زندانی تنها نیست.»(3)
در مقابل اين بينش الهي و توحيدي، همواره مستكبران مقابله كردهاند. خدای سبحان به مستكبران هشدار ميدهد: ﴿أفكلَّما جاءكم رسولٌ بما لا تهوي انفسكم استكبرتم ففريقاً كذَّبتم وفريقاً تقتلون﴾.(4) گرچه مخاطب اين آيه بني اسرائيلند، ولي اختصاص به آنان ندارد، زيرا اين خط مشي مستكبران است كه هر گاه پيامبري آمد او را يا تكذيب كردند و يا كشتند؛ اما نه تكذيب آنان كاري از پيش برد و نه قتل و جنايتشان. در سورهٴ مائده نيز ميفرمايد: ﴿و أرسلنا إليهم رسلاً كلَّما جاءهم رسولٌ بما لا تهوي أنفسهم فريقاً كذَّبوا و فريقاً يقتلون﴾.(5) هر گاه انبيا، مكتب الهي را كه مطابق ميل طاغيان نبود، طرح ميكردند، آنان بعضي از انبيا را كشتند و بعضي ديگر را تكذيب كردند.
معلوم ميشود گرفتاران به استكبار، تابع ميلند، نه تابع حق. و انبيا حق را ميآورند: ﴿قل انَّ هدي الله هو الهدي﴾.(6) تنها هدايتي كه شايستهٴ خضوع است، هدايت خداست؛ وانبيا جز هدايت حق رهآوردي ندارند و اهل استكبار نيز جز هوس، به چيزي ديگر سر نميسپارند. این موضوع هنگامی روشن میشود که فراخوان پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادتین را میبینم که نخست شهادت به یگانگی خدا را مطرح میفرماید؛ سپس خود را بنده این خدا می خواند و در نهایت خود را رسول و فرستاده خدا میخواند. جالب است که حتی ابتدا خود را رسول و فرستاده خدا نمیخواند، بعد عبد و بنده خدا: «اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمّد عبده و رسوله».
پانوشت
1. توحيد صدوق، باب ثواب الموحدين والعارفين، ص18.
2. مائده آسمانی، ج 4، ص 205.
3. مبین، ص ۲۲۹
4. سورهٴ بقره، آيهٴ 87.
5. سورهٴ مائده، آيهٴ 70.
6. سورهٴ بقره، آيهٴ 120.
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
Leave a Reply