آخرين اصل از اصول مشترك در سيرهٴ پيامبران الهي آن است كه آنان در برابر پيشنهاد مترفان قوم خود، كه ميگفتند: پابرهنگان را از خود دور كنيد ميفرمودند: ما هرگز اين مؤمنان رنجديده را از خود طرد نميكنيم.
خداي سبحان كه مؤدِّب پيامبران است: «ادّبني ربي فاحسن تأديبي»،(1) بهپيامبر خاتم (صلي الله عليه و آله و سلم) ميفرمايد: ﴿ولا تطرد الذين يدعون ربّهم بالغدوة والعشي يريدون وجهه﴾؛(2) كساني را كه در بامداد و شامگاه پروردگارشان را ميخوانند و خواهان چهرهٴ رحمت خاص او هستند طرد مكن. زراندوزان و زورمداران دنيا‌طلب و تنگنظر از پيامبران ميخواستند تا آنان، مردم با ايمان را كه بر اثر سادهزيستي مورد تحقير اشراف بودند، از خود برانند؛ ولي آنان هرگز خشنودي مترفان را بر خشم پابرهنگان ترجيح نميدادند.
حضرت نوح (عليه السلام) نيز در پاسخ مترفان قومش كه ميگفتند: ﴿وما نريك الا بشراً مثلنا وما نريك اتّبعك الا الذين هم اراذلنا بادي الرأي﴾؛(3) تو بشري مانند ما هستي و افرادي رذل و فرومايه، بدون تحقيق از تو پيروي كردهاند، ميفرمود: ﴿وماانا بطارد الذين امنوا انهم ملاقوا ربهم ولكني اريكم قوماً تجهلون﴾؛(4) من هرگز مؤمنان را از خود طرد نميكنم. آنان اهل لقاي پروردگار خويش هستند و ليكن من شما را مردماني نادان ميدانم. عدم طرد پابرهنگان از فضايل اخلاقي مشترك همه پيامبران الهي است و اختصاص به پيامبر خاصي ندارد.
پانوشت
1. بحار، ج16، ص210.
2. سورهٴ انعام، آيهٴ 52.
3. سورهٴ هود، آيهٴ 27.
4. سورهٴ هود، آيهٴ 29.
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
Leave a Reply