
سران بابیت و بهائیت پس از مهاجرت به عراق براي ابراز وجود يا گذران زندگي به راهزني و دزدي ميپرداختند. شوقي افندي در گزارش اباحهگريهاي بابيان در عراق مينويسد: «شبهنگام كه ظلام ديجور پرده بر اعمال منقور آنها ميكشد، دستار از سر زوار متمكن برداشته كفشهاي آنها را سرقت نمايند و از حرم مطهر حضرت سيد الشهداء شمعها و صحايف را بردارند و جامهاي آب را از سقاخانهها بربايند.»(1)
همچنين درباره قتل و غارت بابيان در عراق نوشتهاند: «در اموال ناس من غير اذن تصرف مينمودند و نهب و غارت و سفك دماء را از اعمال حسنه ميشمردند. حقوق هيچ حزبي از احزاب را مراعات نمينمودند.»(2)
آنان حرمت ماه محرم را نگه نداشته و در بغداد و … به بهانه تولد عليمحمّد، به جشن و پايکوبي ميپرداختند.(3) شوقي افندي در گزارش بيحرمتيهاي فاطمه زرين تاج (طاهره قرة العين) در کربلا مينويسد: «جناب طاهره در کربلاي معلّا که حصن حصين شيعه و از مشاهد مشرّفه محسوب … به کمال شجاعت در حيني که مردم متعصّب آن شهر در ايام اوّليه محرّم مراسم سوگواري حضرت سيدالشّهداء عليه التّحية و الثّناء را بر پا ميداشتند، او يوم اوّل همان ماه را که مصادف با ولادت حضرت باب اعظم بود، عيد ميگرفت و تجليل ميکرد.»(4) محمّدحسيني در اينباره مينويسد: «قرة العين در روز اول محرم، به جاي اجراي مراسم عزاداري حضرت حسيني، تولد حضرت باب را جشن ميگرفت و تحليل نمود.»(5)
پانوشت
1. قرن بديع، ص 260.
2. مائده آسماني، ج 7، ص 138.
3. اقدس، ص 137.
4. مکاتيب، ج 1، ص 355.
5. خطابات، ج 2، ص 54.
منبع: خاستگاه بابیت و بهائیت، محمد علی پرهیزگار
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
Leave a Reply