آثار بهائیان، پیروان ادیان به طور کلی مورد هتاکی قرار گرفته‌اند. بهاء در پایان کتاب ایقان نوع مردم جهان را پیرو «اهل بغی و طغیان» و ساقط در گرداب «کفر و فراموشی و انکار حق» می‌شمارد که خداوند هم آنان را فراموش کرده و به خود واگذارده. او افراد غیربهائی در جهان را حیوان شمرده و می‌گوید: «نفوسی که از امر بدیع بهائیت معرضند از رداء اسمیه و صفتیه محروم و کل از بهائم بین یدی الله محشور و مذکور»
«آنهایی که از ایمان به مظهر امر (بهاء) بی‌نصیبند سبب آن است که مصدر اعمال شنیعه هستند.»
عباس افندی در آهنگ بدیع می‌نویسد: «بهائیان باید به این امر دقیق نمایند که مانند سایر ادیان به عربده و های و هوی و لفظ بی‌معنی کفایت ننمایند…»
شوقی افندی در لوح قرن نیز کراراً از حسینعلی بهاء تعبیر به «مُحیی رِمَم» می‌کند که به معنی زنده‌کننده استخوان‌های پوسیده است. او مخالفان بابیت و بهائیت در شرق و غرب جهان را نفوس واهیۀ سافله می‌خواند.
همین لحن و ادبیات مؤدبانه و ملاطفت‌آمیز!! را در کلام ایادی امرالله «دروتی بیکر» هم مشاهده می‌کنیم که در روز ختم کنفرانس جهان بهائیان (1332ش) عاقل‌ترین مردم را چنانچه بهایی نباشند خوارترین آنان می‌شمارد «…یگانه طریق وصول به رضای مبارک (بهاء) بندگی و جلب رضای او در این یوم عظیم است» که در اظهارات خویش مردم (غیربهایی) جهان را «گله گوسفند» شمرده و می‌نویسد:
«مردم به طور کلی چون گله‌های گوسفندند که دسته جمعی بع‌بع می‌کنند، می‌چرند و حرکت می‌کنند. اگر یک بهائی نفهمد که با در آمدن در سلک بزرگترین، مترقی‌ترین و سازنده‌ترین جنبش عالم انسانی یعنی بهائیت از گله ممتاز شده و خود را به منزلتی شامخ رسانیده بسی تأسف‌انگیز است.»
در همین زمینه بایستی به اطلاق «ادیان عتیقه»! بر آئین اسلام، مسیحیت و یهود و نیز اطلاق عنوان لشکر ظلم و ظلمت بر عموم مردم و پیشوایان ادیان اشاره کرد که در کتاب خانم ماکسول آمده است.
پيگيري مقالات در تلگرام با كليك روي آدرس زير:
Leave a Reply