قبله بهائيت نماد توحيد يا بت پرستي

هر يك از اديان الهي قبله‌اي دارند كه به سوي آن توجه مي‌كنند. قرآن كريم در اين‌باره مي‌فرمايد: «وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ‏؛ و مشرق و مغرب زمين از آن خداست پس به هر سو رو كنيد همان جا روي خداست.»(بقره: 115) شرق و غرب اين جهان متعلق به خداست، پس به هر سمتي برويد و به هر سو رو كنيد، او انجاست. يعني مي‌توانيد خدا را در همه جا عبادت كنيد.
مفهوم اين آيه شريفه اين است كه توجه به قبله هرگز به معناي محدود بودن ذات پاك خدا در سمت معيني نيست، بلكه از آن‌رو كه انسان يك وجود مادي است و بايد به سويي نماز بخواند، دستور داده شده است كه همه به يك سو نماز بخوانند تا وحدت و هماهنگي در صفوف مسلمانان پيدا شود و از هرج و مرج و پراكندگي جلوگيري شود.
همچنين كعبه به عنوان قبله مشخص شده است، چون نقطه‌اي مقدس و قديمي ترين پايگاه توحيد است و توجه به آن بيدار كننده خاطرات توحيدي است. كعبه جايي است كه به سوي آن نمازگزارده و سجده مي شود ونه به خود آن.
در مقابل قبله مسلمانان (كعبه = نماد توحيد)، قبله بهائيان قرار داد كه قبر حسين علي نوري (بهاء) در عكاي فلسطين اشغالي است كه نماد شرك و بت پرستي است، زيرا به ادعاي بهائيت، علي محمّد شيرازي، «من يظهره الله» را قبله متحرك پيروان خود معرفي کرد؛ آن گونه که حسين علي نوري در اين‌باره مي‌نويسد: «انّما القبلة من يظهره اللّه متي ينقلب تنقلب الي ان يستقرّ.»(1)
حسين علي نوري نيز با بهره‌گيري از اين حكم، خود را قبله‌گاه بهائيت ساخت و پيروانش را به سجده بر خود واداشت، ازاين‌رو هر بهايي بايد رو به عكا و قبر حسين‌علي نماز بخوانند: «اذا اردتم الصّلوة ولّوا وجوهکم شطري الاقدس المقام المقدّس الّذي جعله اللّه … مقبل اهل مدآئن البقآء».(2)
قبله بهائيان نماد شرك و بت پرستي است، زيرا اين قبله، قبر كسي است كه مشرك بود و با نفي توحيد، از يگانگي خود سخن مي‌گفت: «انّه لا اله الّا انا الباقي الفرد القديم».(3) او نه تنها اعتقادي به خداي يكتا نداشت، بلكه از چند خدايي سخن مي‌گفت. حسين‌علي در قصيده ورقائيه خود را خداي خدايان مي‌خواند: «كلّ الالوه من رشح امري تالّهت و كلّ الربوب من طفح حكمي تربّت»(4)
در سيره پيامبران الهي سابقه ندارد كه پيامبري از پيروان خود بخواهد كه به او سجده كنند يا قبرش را قبله خود سازند. پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) كه مورد پذيرش بهائيان نيز هست، مي‌فرمايد در نماز نخست به يگانگي خدا شهادت دهيد و بگويد: «اشهد ان لا اله الا الله»، سپس شهادت دهيد كه من بنده و رسولش او هستم: «و اشهد ان محمد عبده و رسوله». يعني من اول بنده خدا هستم و بعد رسول او.
هيچ يك از پيامبران الهي ادعاي الوهيت نكرده‌اند و به سوي جز خدا نخوانده‌اند، بر اين اساس، قبله بايد نماد توحيد باشد و به سوي آن سجده شود، نه نماد شرك و به خود آن.
پانوشت:
1. اقدس، ص 129.
2. همان.
3. همان، ص 84 و 86.
4. مکاتيب، ج 2، ص 255.