علي محمّد شيرازي (سركرده جريان بابيت) در پي رياضتهاي خود(1) ادعاي الوهيت كرد. وي از کودکي با دراويش و مرتاضان همجوار و همزيست بود؛ نصرتالله محمّدحسيني دراينباره مينويسد: «چون به سن 6 – 5 سالگي رسيدند، جناب خال اعظم، ايشان را براي فراگرفتن مقدمات زبان فارسي به مکتب فرستادند. مکتب مبارک در محلي به نام قهوه اولياء قرار داشت. قهوه اولياء نام خانقاه درويشان و محل رياضت مرتاضان و واقع در محله بازار مرغ و نزديک بيت جناب…».(2)
علي محمد شيرازي از باور فضلالله نعيمي (سركرده جريان حروفيه) تأثير پذيرفت. نعيمي دراينباره ميگفت: «آدمي درنتيجه رياضت و كمال ميتواند به درجه الوهيت برسد.»(3)
فضلالله نعيمي حروفي پس از بازگشت از مكه دوباره به خوارزم رفت و مدتي نامعلوم در آنجا ماند در اين هنگام بود كه پس از اهتمام جدي به عبادت و رياضت، رؤياهاي مهمي ديد كه در آنها درباره مأموريت آينده، بزرگيِ شأن خود و اهميت كاري كه بر عهده دارد اشاراتي يافت.(4)
پانوشت:
1. حضرت باب، ص 138 – 139.
2. مطالع الانوار، ص 62 – 64؛ الكواكب الدريه، ج 1، ص 34.
3. فرهنگ فرق اسلامي، ص 153.
4. دائره المعارف بزرگ اسلامي، ج 20، ص 378 – 379.
Leave a Reply