
سران بابیت و بهائیت پس از مهاجرت به عراق براي ابراز وجود يا گذران زندگي به راهزني و دزدي ميپرداختند. شوقي افندي در گزارش اباحهگريهاي بابيان در عراق مينويسد: «شبهنگام كه ظلام ديجور پرده بر اعمال منقور آنها ميكشد، دستار از سر زوار متمكن برداشته كفشهاي آنها را سرقت نمايند و از حرم مطهر حضرت سيد الشهداء شمعها و صحايف را بردارند و جامهاي آب را از سقاخانهها بربايند.»(۱)
همچنين درباره قتل و غارت بابيان در عراق نوشتهاند: «در اموال ناس من غير اذن تصرف مينمودند و نهب و غارت و سفك دماء را از اعمال حسنه ميشمردند. حقوق هيچ حزبي از احزاب را مراعات نمينمودند.»(۲)
آنان حرمت ماه محرم را نگه نداشته و در بغداد و … به بهانه تولد عليمحمّد، به جشن و پايکوبي ميپرداختند.(۳) شوقي افندي در گزارش بيحرمتيهاي فاطمه زرين تاج (طاهره قرة العين) در کربلا مينويسد: «جناب طاهره در کربلاي معلّا که حصن حصين شيعه و از مشاهد مشرّفه محسوب … به کمال شجاعت در حيني که مردم متعصّب آن شهر در ايام اوّليه محرّم مراسم سوگواري حضرت سيدالشّهداء عليه التّحية و الثّناء را بر پا ميداشتند، او يوم اوّل همان ماه را که مصادف با ولادت حضرت باب اعظم بود، عيد ميگرفت و تجليل ميکرد.»(۴) محمّدحسيني در اينباره مينويسد: «قرة العين در روز اول محرم، به جاي اجراي مراسم عزاداري حضرت حسيني، تولد حضرت باب را جشن ميگرفت و تحليل نمود.»(۵)
پانوشت
۱. قرن بديع، ص ۲۶۰.
۲. مائده آسماني، ج ۷، ص ۱۳۸.
۳. اقدس، ص ۱۳۷.
۴. مکاتيب، ج ۱، ص ۳۵۵.
۵. خطابات، ج ۲، ص ۵۴.
منبع: خاستگاه بابیت و بهائیت، محمد علی پرهیزگار
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
Leave a Reply